Budownictwo

Obecną ofertę dotyczącą pokera online http://e-pokerstars.pl, która jest dostępna na polskim rynku, zamieszczono w serwisie internetowym Total Casino. Biorąc pod uwagę zmiany ustawowe wprowadzone w 2017 roku, dotyczące gier hazardowych, należy stwierdzić, że Totalizator Sportowy, którego działalność powiązana jest ściśle ze Skarbem Państwa, stał się jedyną spółką w Polsce posiadającą prawo oferowanie pokera online. Taka sytuacja istotnie komplikuje możliwość wprowadzenia do branży hazardowej konkurencyjnych spółek oferujących gry pokerowe online. Obecne przepisy uniemożliwiają wejście na polski rynek zagranicznych firm, które zobowiązane są uzyskać zgodę Ministerstwa Finansów.

Ponieważ bariery broniące wejścia na rynek konkurencji monopolistycznej pokonane być. mogą bez poniesienia nadmiernych kosztów, znaczące zyski krótkookresowe przyciągną na rynek innych producentów. Kiedy rynek zostanie podzielony pomiędzy zwiększoną liczbę konkurentów, krzywa popytu pojedynczej firmy spadnie, wyrażając zmniejszony udział każdego z konkurentów w całości rynku. W rezultacie obniży się również krzywa utargu krańcowego. Krzywa popytu stanie się także bardziej elastycz­na, co odzwierciedlać będzie większą liczbę znajdujących się na rynku potencjalnych substytutów. Kiedy cena przestaje przewyższać przeciętny koszt całkowity firmy, następuje wyelimi­nowanie zysków. (Tak długo jak zysk ekonomiczny istnieje, nowe firmy kontynuować będą wkraczanie na rynek. Ostatecznie cena spadnie w stopniu wystarczającym, by wyeliminować zysk ekonomiczny.

W krótkim okresie firma konkurująca na rynku konkurencji monopolistycznej może odchylać się nieco od wysokości ceny określonej w warunkach konkurencji doskonałej. Krzywa popytu na hamburgery w barze szybkiej obsługi przedstawiona  jest wysoce, chociaż niedoskonale, elastyczna. Postępując według tej samej zasady jako konkurent doskonały i jako czysty monopolista, monopolistycznie konkurujący wytwórca hamburgerów produkuje w punkcie określonym przez MC = MR. Ponieważ krzywa popytu firmy spada, spada również jej krzywa utargu krańcowego – jak w wypadku czystego monopolisty. Firma maksymalizuje zyski przy i pobiera cenę P_mc, cenę tylko nieznacznie wyższą od tej, jaka zostałyby osiągnięta w warunkach konkurencji doskonałej'(P_f). Należy pamiętać, że konkurent doskonały ma do czynienia z poziomą albo doskonale elastyczną krzywą popytu, która jest zarazem krzywą utargu krańcowego. Wyznacza to produkcję w punkcie przecięcia.

Jeżeli Burger Bippy podnosi swoje ceny, to konsumenci mogą przenieść się do innych restauracji oferujących podobne potrawy i standard obsługi. Jednakże z powodu niewiedzy i lojalności konsumentów wobec Burger Bippy, firmie nie grozi utrata wszystkich klientów wskutek podwyżki cen. Burger Bippy posiada częściową siłę monopolu. Właśnie dlatego może wystawiać rachunki nieco wyższe niż wynikałoby z idealnej, konkurencyjnej ceny, jaką określa przecięcie się krzywych kosztu krańcowego i popytu. Burger Bippy nie może jednak podnieść swoich cen nadmiernie, bo to istotnie ograniczyłoby jego sprzedaż.Stopień, do jakiego ceny konkurencji monopolistycznej, mogą odbiegać od konkurencyjnego ideału, określony jest poprzez: liczbę pozostałych konkurentów  łatwość, z jaką. konkurujące firmy mogą rozwijać swoją działalność celem pozyskania nowych klientów (koszt ekspansji)    łatwość, z jaką nowe firmy mogą wkraczać na rynek (koszt wejścia na rynek) zdolność firm do różnicowania ich produktów poprzez lokalizację lub też rzeczywiste czy wyimaginowane cechy szczególne (koszt różnicowania)publiczną świadomość zróżnicowania cen (koszt uzyskania informacji o  różnicach cen)  .Nawet przy założeniu ograniczonej konkurencji, firma staje w obliczeniu stosunkowo elastycznej krzywej popytu-oczywiście bardziej elastycznej niż w wypadku monopolis­ty.

W ujęciu długookresowym wszystkie firmy muszą konkurować z nowymi przedsiębiorstwami, które pokonują niedoskonałe bariery broniące wstępu na ich rynki. Ujmując rzecz najkrócej: większość przedsiębiorstw konkuruje na niedoskonałych rynkach konkurencji monopolistycznej i oligopolu.W jaki sposób ograniczona konkurencja, która istnieje na niedoskonałych rynkach, może skłonić producentów do bardziej efektywnego wykorzystania zasobów niż w warunkach czystego efektywnego monopolu, ale mniej efektywnego niż w konkurencji doskonałej. Potrzebne tu jednak słówko przestrogi. Studiowanie tak zwanych struktur rynkowych rzeczywistego świata może sprawić zawód. Jakiekolwiek modele mogą zawierać bardziej lub mniej realistyczne założenia dotyczące zachowań rzeczywistych firm, to teorie z nich wyprowadzone są przypuszczeniami. W najlepszym razie pozwalają one ekonomistom spekulować o tym, co może się zdarzyć w określonych warunkach. Rynki rzeczywistego świata są niedoskonałymi, złożonymi zjawiskami i zazwyczaj nie poddają się jednoznacznym osądom.

Rozważaliśmy dotąd dwie odmienne struktury rynku: konkurencję doskonałą, która charakteryzuje się tym, że producenci ze względu na intensywność konkurencji nie mają żadnego wpływu na cenę; i czysty monopol, w którym występuje tylko jeden producent dobra, które nie posiada zbliżonych sybs- tytutów, a wejście na rynek tego dobra chronione jest przez prohibicyjnie wysokie bariery. Rzecz jasna żadna z tych dwu teoretycznych struktur nie odzwierciedla ściśle sytuacji panującej na większości rynków. Nawet w krótkich okresach producenci konkurują na ogół z kilkoma lub wieloma producentami podobnych lub nawet identycznych dóbr. General Motors Corporation kon­kuruje z Ford Motor Company i ze znaczną liczbą producentów zagranicznych. McDonald’s Corporation konkuruje z Burger King Corporation, Hardees, i z całym mnóstwem innych posiadaczy koncesji na hamburgery, a także z Pizza Hut, Inc.,Kentucky Fried Chicken i Long John Silver’s. Sklepy sieci Peoples Drug konkurują bezpośrednio z innymi sieciami sklepów tego typu i lokalnymi drugstore’ami, a pośrednio z domami towarowymi i magazynami artykułów przecenionych, które sprzedają takie same produkty.

Realna siła nabywcza konsumentów ulega więc zmniejszeniu, natomiast zyski właścicieli monopoli rosną. W takim : stopniu w jakim monopol podnosi ceny dóbr konsumpcyjnych i zyski właścicieli, w takim też zakresie dokonuje on redystrybucji dochodów od konkurentów o  niskich dochodach na rzecz przedsiębiorców o wysokich dochodach. Wielu ludzi uważa taki efekt redystrybucyjny za niepożądany ze społecznego punktu widzenia.W dodatku kiedy mierzymy nieefektywność monopolu przy pomocy zacienionegoobszaru abc zakładamy, że na popyt na zmonopolizowane produkty i inne dobra nie wpływa redystrybucja dochodów od konsumentów na rzecz właścicieli zmonopolizowanych przedsiębiorstw. Tego typu założenie wydaje się być słuszne jeśli dotyczy ono monopolisty wyrabiającego ‚mechaniczną krajarkę jarzyn.

Wiele firm próbuje osiągnąć korzyści typu monopolistycznego przez stwarzanie barier wejścia na rynki opanowane przez nie. Zasoby zużyte do budowy barier są wycofywane z innych zastosowań, gdzie mogłyby dostarczyć korzyści konsumentowi. Całkowity koszt społeczny monopolizacji musi brać także pod uwagę czas i wysiłki Wydziału do Walki z Monopolizacją Ministerstwa Sprawiedliwości, Federalnej Komisji Handlu, Prokura­torów stanowych i różnych osób prywatnych poświęcone udaremnianiu prób zdobycia pozycji monopolistycznej i łamaniu tej siły gdyby się pojawiła.Kolejnym, trudniej uchwytnym kosztem monopolu jest efekt redystrybucyjny. Z powodu monopolizacji konsumenci płacą wyższe ceny, niżeli musieliby płacić na rynku wolnokonkurencyjnym tj. P_m zamiast P_c .

Ustaliwszy poziom produkcji dla każdego segmentu rynku, przedsiębiorstwo ustala cenę, którą każdy z segmentów może zaakceptować. Na rynku A ilość Q_a może zostać zakupiona przy cenie P_a, a na rynku B ilość Q_b za cenę P_b. (Należy zauważyć, że różnicujący ceny monopolista ustala wyższą cenę na rynku o małoelastycznym popycie rynku B). Aby otrzymać całkowity zysk trzeba dodać utarg osiągnięty z każdego z rynków (część a i b) i odjąć całkowite koszty zmienne produkcji (obszar pod krzywą kosztów krańcowych w części c) oraz koszt stały. Wysokie ceny i ograniczona produkcja nie są jedynymi kosztami monopolizacji. Całkowity koszt społeczny siły monopolowej jest w rzeczywistości znacznie większy niżeli ten pokazany przez model popytowo — podażowy .

Przedsiębiorstwo zrównuje więc krańcowy koszt wytworzenia ostatniej jednostki Q_m (część c) z krańcowym utargiem ze sprzedaży ostatniej jednostki wyrobu na każdym z segmentów rynku (MC = MR_a = MR_b). Celem maksymalizacji zysków produkcja Q_m musi zostać podzielona na Q_a dla rynku A i Q_b dla rynku B.Dlaczego sprzedaż, dla której MC = MR_a = MR_b pozwala osiągnąć zysk maksymalny? Załóżmy, iż MR* byłby większy od MR_b. W tym przypadku firma sprzedając jedną jednostkę towaru więcej na rynku A i jedną mniej na rynku B mogłaby zwiększyć swój przychód. Maksymalizujące zysk przedsiębiorstwo zacznie więc przeno­sić sprzedaż z rynku B na A dopóki krańcowy przychód ze sprzedaży ostatniej jednostki na rynku A nie zrówna się z takim samym przychodem na rynku B.